بهترین مارک سرویس چینی ایرانی و خارجی[قبل از خرید بخوانید]

به روايت گرديزي (ص 308 -309) به هنگام فتح نيشابور در گفت و شنودي كه با فرستادگان محمد بن طاره انجام داد و از او عهد و لواي خيفه خواستند، به جاي ارائه حكم خليفه كه رسم حكام تازه وارد بود، شمشير خود را نشان داد بدين گونه، مشروعيت حكومت خود را غلبه و قدرت شخصي و متكي به شمشير نماياند. با اينهمه، مدتي بعد ناچار شد خطبه به نام محمود كند. در زمان او حسن بن زيد علوي در طبرستان به داعيه امارت و امامت برخاست و پس از جنگ با لشكر محمدبن طاهر عاقبت آن ولايت را از دست طاهريان به درآورد، چنانكه ري و قزوين نيز در 251ق/865م از قلمرو ايشان خارج شد. هر چند برادرش عمروليث كه پس از او به امارت بخشي از قلمرو يعقوب برداشته شد، از كنار آمدن با خليفه خودداري نكرد، اما او هم در امارت خود بارها مجبور به نافرماني نسبت به خليفه شد و سرانجام نيز در مقابله با سپاه ساماني كه خليفه از روي خدعه، فرمان ولايت خراسان را هم به او و هم به سامانيان داده بود، بدون هيچ جنگي دستگير شد (287 ق /900م) و بدين گونه، به اهتمام سامانيان خليفه از تهديد صفاريان رهايي يافت. سلاله سامانيان هم كه در همين اوقات در خراسان پاي گرفت.  This c on tent was produced by GSA Con te​nt  Gen᠎erator DEMO!

پس از آن در 259 ق يعقوب ليث نيشابور را گرفت و محمد بن طاهر را به بند كشيد. نخستين فرد شناخته شدهي اين خاندان ابوعلي مامون اول فرزند محمد خوارزمشاه است كه پيش از 385 ق نيز مدتي فرمانرواي گرگانج بود و بر اثر ضعف سامانيان كاث را نيز گرفت و محمد بن احمد خوارزمشاه از آل عراق را برانداخت. نه تنها اسد بن سامان- خدات از امراي ماوراءالنهر كه مورد حمايت مامون بود، همواره از بغداد اطاعت ميكرد، بلكه اخلافش نيز همه بدان راه رفتند. از خرید محصولات ضروری گرفته تا انواع تفریحات گوناگون، و سفارش اقلام مورد نیاز. پس از او ابوالعباس مامون بن مامون در 399 ق /1009م رشته امور را در دست گرفت، ولي ز محمود غزنوي بيم داشت و ميكوشيد بهانه به دست او ندهد. عبدالله سخت مورد علاقه و حمايت مامون بود و در دفع بعضي شورشها در بينالنهرين خليفه را ياريها رسانده، و مدتها رئيس شرطهي بغداد بود. وي كه در منطقهاي پرآشوب و غالباً مقهور خوارج و مخالفان خلافت، برآمده بود (247 ق)، اگرچه در آغاز آشكارا به مبارزه با خليفه برنخاست و حتي يك چند در شيراز خطبه به نام خليفه كرد، ولي در باطن قدرت و نفوذ خود را منبعث از خليفه نميدانست و اندكي بعد حركت خود را به قيامي بر ضد خلافت بدل كرد.

پس از جنگ و گريزهايي سرانجام در كرمان خطبه به نام عمادالدوله بويه اي كرد، با اينهمه، معلوم نيست كه وي واقعاً مطيع آل بويه بوده باشد؛ به ويژه كه وي در اواخر حكومت خويش قصد تصرف قلمرو ركنالدوله كرد و عتبي نيز او را مطيع سامانيان دانسته است (ص 308). با اينهمه، وي به پايمردي معزالدوله احمد از خليفه مطيع، خلعت و لواي حكومت گرفت. سلسله ديگري كه از اواخر ايام سامانيان به عنوان دولتي محلي ظهور كرد، آل مامون نام دارد. قدرت ونفوذ او در آغاز خلافت مامون به درجهاي بود كه نفوذ و قدرت ابومسلم رادر عهد سفاح به خاطر ميآورد. هر چند خود او بلافاصله يك روز يا چند روز بعد وفات يافت (205 ق / 820 م)، اما مامون امارت خراسان را به اختلاف او واگذاشت و معتصم نيز با آنكه از آنها چندان راضي نبود، همچنان امارت خراسان را بر آنها مسلم داشت. در جهت بهبود وضع زندگي يهوديان ايران، اتحاديه جهاني اسرائيليان (يهوديان) و انجمن انگلو- جوئيش در طي چند سفر ناصرالدين شاه به اروپا كوشيدند تا وي را براي اقدام در اين جهت متقاعد سازند. يعقوب چون رتبيل را كشت و در 259 ق با تسخير نيشابور، طاهريان را برانداخت، دولتي پديد آورد كه به نام حرفهي او، صفاريان خوانده ميشدند.

 A᠎rt᠎ic᠎le has　 be​en g​en​er​at ed by G​SA C​onte᠎nt Gen᠎er ator D em oversi on.

صحافان در روزگار تيموريان و صفويان به عنوان يك صنف از پيشهوران بازار شناخته بودهاند و بازاري ويژه آن موسوم به «بازار صحافان» وجود داشته و ظاهراً برخي از آنان بيرون از صنف خود، در كتابخانههاي دولتي نيز به صحافي و جلدسازي مشغول بودهاند. تزيين نماي بيروني به ويژه در بناهايي كه از سنگ تراشيده- چون در الحضر- ساخته شدهاند، با ماسكهاي تراشيده شده سنگي كه چهره را تا چانه نشان ميدهد. مؤسس اين سلسله ابوعلي محمد ابن الياس از سرداران ساماني است كه پدرش نيز از سپهسالاراني بود كه نصر بن احمد ساماني او را به جنگ با ناصر كبير علوي به طبرستان فرستاد. البته سامانيان جز هداياي مختصر، نه خارج مرتبي براي خليفه ميفرستادند، نه در مواقع جنگ قوايي براي كمك به او گسيل ميكردند. آن بود كه نميتوان فرقهها و نهضتها را با شمشير به سكوت واداشت. بدين گونه اگر نتوان گفت: طاهر نخستين دولت مستقل ايراني را در عهد اسلام به وجود آورد، بيشك ميتوان گفت: اولين امير بزرگ ايراني بود كه امارت استكفاي خراسان را در خاندان خويش موروثي كرد. در اواسط دولت ساماني و اوايل ظهور آل بويه، سلسلهاي از حكام ايراني كه اصلاً اهل سغدبودند، موسوم به آل الياس بر كرمان فرمان ميراندند.